Energidepartementet lyser ut tre område i Nordsjøen der dei som ønsker det kan begynne å leite etter undersjøiske reservoar for å «injisere» og lagre karbon under havbotnen.
Karbonfangst og -lagring er rekna som ein kostnadseffektiv og avgjerande brikke i klimakampen, men framleis er det rimelegare for industrien å kjøpe avlat i form av kvotar og avgifter enn å fange og «gravlegge» gassen.
I dag er det derfor berre tre prosjekt i drift i Europa – to i Noreg og eitt i Danmark.
Energiminister Terje Aasland håpar leiteløyva vil rokke ved den fastlåste dynamikken der dei som skal fange og dei som skal lagre gassen ventar på den andre.
– Vi har jobba intenst med dette så lenge eg har vore energiminister, og vi ser nå at fleire europeiske land ser nordover for å lagre CO₂ på ein trygg måte.
– Her kan vi vere ein del av klimaløysinga, seier han.
Aasland presiserer at klimamålet for 2030 framleis er innan rekkevidd, trass i «innrømminga» sist veke om at kraftutbygginga ikkje går så fort som han kunne ønske seg.
– Eg er heilt overtydd om vi kjem til å klare klimaforpliktingane våre, seier han.
– Vi har framleis kraftoverskot, og vi er i gang med havvindutbygginga. Vi ser også at vasskraftprodusentane søker om effektoppgraderingar. Det blir kjempeviktig i åra framover.
Nytt industrieventyr i Nordsjøen
Frå ein mottaksterminal i Øygarden utanfor Bergen blir CO₂ transportert i røyr 100 kilometer ut i Nordsjøen for permanent lagring i eit reservoar 2600 meter under havbotnen.
Prosjektet heiter Langskip og er det dyraste klimaprosjektet (19 milliardar kroner) i norsk industri nokosinne.
Fleire utanlandske karbonfangarar snuser på prosjektet, men på Stortinget er dei mest EU-vennlege partia utolmodige.
Bakgrunnen er Net Zero Industry Act (NZIA), som blei vedtatt av EUs ministerråd i mai.
NZIA er EUs svar på USAs grøne subsidie- og skattepakke Inflation Reduction Act (IRA).
Den nye EU-planen pålegg europeiske olje- og gasselskap å bygge opp ein kapasitet for lagring av 50 millionar tonn CO₂ årleg innan 2030.
Om Noreg blir med på «dugnaden», inneber det at fleire norske olje- og gasselskap blir nøydde til å bygge opp CO2-lager på norsk sokkel (ikkje berre Equinor).
Men det er framleis uvisst.
– Vi håpar å ferdigstille denne vurderinga innan kort tid, sa næringsminister Cecilie Myrseth (Ap) i mai.
Ikkje godt nok, hevdar Høgre, som i lang tid har etterlyst «tydelegare signal frå regjeringa om at dette er noko dei prioriterer høgt».
Da «Langskip» blei lansert i 2020, var Tina Bru (H) olje- og energiminister.
– At Høgre seier det, det forundrar meg eigentleg, seier Aasland til NRK.
Han viser til at det har skjedd mykje «sidan Høgre sat og styrte landet» og at Noreg i mellomtida har inngått samarbeidsavtalar om karbonlagring med fleire europeiske land.
– Dette kan bli ei ny og viktig industrigrein for Noreg, seier han.
– Derfor har vi gira om.
Sjå korleis Langskip skal verke i grafikken under.
CO2 fanges på et søppelanlegg i Oslo, og ved en sementfabrikk i Porsgrunn.
Den lastes over på et spesiallaget CO2-skip.
Skipet seiler til Øygarden utenfor Bergen.
Her losses CO2-en over på noen tanker.
CO2-en fraktes i rør 110 km ut i Nordsjøen.
Før den begraves 2700 meter under havbunnen.
Hvert år vil det seile 183 skip med CO2 til Øygarden.
Hvis Nordsjøen blir Europas CO2-lager vil opp mot 5000 skip ankomme Vestlandet hvert år.
Publisert 06.06.2024, kl. 12.01