Me treng stortingspolitikarar med plast på hjernen

Me treng politikarar som forbyr plast i sprengingsarbeid, skriv innsendarane. Foto: Pål Christensen

DEBATT: Forhandlingane om ein internasjonal plastavtale braut nyleg saman – for tredje gong. Det betyr at me no treng stortingspolitikarar med plast på hjernen.

Det er fare for at alle politikarane som blir vald allereie har plast på hjernen. Bokstavleg talt. Forskarar har nyleg funne ørsmå plastbitar tilsvarande ein heil plastgaffel i hjernen til vaksne menneske. Me lev no i ei verd der plasten er over alt: I botnen av Marianegropa og på toppane i Himalaya, og i våre eigne kroppar.

«Hundretusener av globale dødsfall knytast til kjemikaliar frå plast» stod det i Aftenbladet denne sommaren. Desse kjemikala, som fører til hjartesjukdommar, er også funne i blod- og urinprøvar hos norske born. Forskarar spør seg no om plasten også er ei medverkande årsak til at fleire får Parkinson, demens og tarmkreft.

77 prosent av plasten langs norske strender er lokal. Her i Rogaland kjem ein del av plasten frå sprenginga av Ryfast og Rogfast-tunnelane.  10 år etter bygginga av Ryfast-tunnelen finn ein framleis små plastbitar langs strender i Rogaland, og i dag står me midt oppe i ei ny, lokal plastkrise. Denne gong er det Rogfast-plast som flyt opp i fjæra frå Sirevåg i Sør til Fitjar i nord. Og det ein finn er berre ein liten del av plastforureininga. Det meste blir verande i sjøen, ute av syne som små bitar på havbotnen, og det kan ta fleire hundre år før plasten er heilt vekke.

SV har prøvd å stoppe spreiinga av Rogfast-plast. Me har tatt saka opp både i Fylkestinget og på Stortinget. Svara me får er at det finst ikkje alternativ til plast i sprengingsarbeidet. Det svaret er ikkje godt nok. No treng me stortingspolitikarar som forbyr bruk av plast i slikt arbeid. Då tvingar me industrien til å utvikle alternative løysingar.

Når dei internasjonale forhandlingane ikkje lukkast, treng me meir enn før politikarar som vågar å ta tak i plastproblemet gjennom krav, reguleringar og forbod. Alternativet er meir plast i hjernen, både hos stortingspolitikarar og alle oss andre.