Når mørket senkar seg og lauvet kviskrar sine siste løyndommar, vert gatene fylte med små spøkelse, hekser og zombiar på jakt etter éin ting: godteri.
Torsdag 31. oktober kl. 20:54– «Kansk eller kneeep».
I ei gate i Slemdal i Oslo møter VG på to Sabeltann, ei prinsesse og ei heks. Dei har svaret klart når dei vert spurd om kva det beste med halloween er:
– Å ete godteri!
Thea Rudfoss (3), Peter Eidem (5), Erik Rudfoss (5) og Karin Moseby Annliot (3) kjem nettopp frå eit pynta hus med gresskar og kunstig spindelvev. Dei er ute med foreldra, som ikkje har fått på seg kostyme.
– Det ligg nok heime, ler mamma Christine Rudfoss.
Foto: Gabriel Aas Skålevik / VG
Dei er imponert over huset dei nettopp kom ifrå, og seier det er stas å ta med barna ut på halloween.
– Det er kjekt når folk pyntar og gjer i stand for barna, seier mamma Kristine Annliot.
Men nok prat, for den eine sabeltannen er det éin ting som er viktigare:
– No må vi vidare, vi skal fylle bøtta!
Les også: Kvifor feirar vi Halloween? Og andre skumle spørsmål
– Skal slå lillebror
Mange små «frydespredarar» byrjar å planleggje kvelden fleire veker i forvegen. Kostyma er nøye planlagde, og fleire veit korleis ein skal klare å få mest godteri.
– Ein bør ha eit unikt kostyme. Kanskje eit med litt fargar. Og så bør ein være hyggeleg og sei «tusen takk» etter ein har fått godteri.
Det seier 13-år gamle Håkon Blaauw som har store planer for fangsten i kveld.
– Me har med sekk. Så når bøtta er full, kan ein legge det i sekken og starte på nytt. Målet er å slå lillebror og rekorden frå i fjor.
I fjor klarte han å knaske til seg 3 kilo godteri.
– Me kjem til å halde på i to til tre timar, reknar eg med. Det er veldig gøy.
– Kva gjer du om du får «knep»?
– Det veit eg ikkje, det har aldri skjedd. Dei pleier alltid å gje godteri til slutt, smiler han.
Foto: Gabriel Aas Skålevik / VG
VG får følge han og kompisen som viser oss korleis ein skal «knaske».
I eit hus med tydelig opplyst gresskar og lykt prøver dei lykken.
Ut døra kjem Anita Rolstad, ho prøver seg på ein aldri så liten «knep», men endrer raskt til «knask»
– Eg måtte prøve meg, ler ho.
– Det er så kjekt å møte på alle som har kledd seg ut. Og så er dei så høflege.
Ho fortel at ho likar tradisjonen og vart første gong introdusert då barna hennar studerte i Dublin.