Benedicte (53) «klatra Mount Everest» 81 gonger på eitt år: – Alle kan gjere det

– I heile mai gjekk eg 3500 høgdemeter, i gjennomsnitt, kvar einaste dag.

Det seier Benedicte Westfal Larsen til NRK. Ho er supermosjonist og er svært glad i å forsere høgdemeter.

Favorittfjellet hennar er Ulriken i heimbyen Bergen. Det gir nemleg 500 høgdemeter på pulsklokka. Sjølv om det er byen mellom dei sju fjell er det altså berre Ulriken som blir erobra fleire gonger om dagen.

– Det er jo sju gonger, i snitt, fortel ho.

Når NRK slår på tråden, er ho sjølvsagd ute på gåtur opp favorittfjellet.

Dagens mål: Ein åttetimars tur med over 4000 høgdemeter.

Ifølge Strava er ho den kvinna i verda som har gått flest høgdemeter den siste månaden.

Saka blei omtalt først av løpebladet Kondis.

Truleg har ho også gått flest høgdemeter det siste året.

Da må vêr og vind vike for at ho skal få gjennomført dagens auka. Ei oppgåve som kan vere tøff i vêrutsette Bergen.

– Det er ein del av det å gå i kjempedårleg vêr. Det har vore syklonar, stormar og snø. Eg går uansett, og da bryr du deg til slutt ikkje. Eg liker å vere ute uansett, fortel ho.

Går oftare opp enn ned

For å spare beina og samle nye høgdemeter mest effektivt, tar ho ofte Ulriksbanen ned igjen.

I mai klatra ho altså opp på 100.083 høgdemeter. Da blei ho beste kvinne i den månadlege Strava-konkurransen som handlar om å forsere flest mogleg høgdemeter på éin månad.

I mai gjekk ho derfor Ulriken over 176 gonger, medan ho også gjekk rundt 12.000 høgdemeter i Asia.

Til samanlikning er det 51.550 høgdemeter i årets utgåva av det berykta sykkelrittet Tour de France.

Ein mann med brukarnamn «Dj Remi» klatra opp på 100.853 høgdemeter, men ifølge Larsen hadde ho rundt 5000 høgdemeter som ikkje blei registrert av Strava i konkurransen.

Neste kvinne på lista gjekk berre halvparten så mange høgdemeter som Larsen.

– Det er ikkje noko hokuspokus. Alle kan gjere det, du må berre vilje bruke tid på det, fortel Larsen.

– Ytterpunkt

Tidlegare friidrettsløpar, og nå lege, Marius Bakken meiner at med gode førebuingar at slike ekstreme utfordringar kan gå bra om ein tar dei rette forholdsreglane.

– Ein skal ikkje vere redd for å utfordre kroppen. Det er mykje verre motsett, seier Bakken.

Han legg likevel til:

– Vi snakkar om ytterpunkt her. Dette er sjølvsagt det ytst av det ytste, men det er også nokon som har lyst til å gjere det. Da tenker eg at dersom det gir ei livsglede, så er det heilt i orden.

Bakken har alltid eksperimentert med trening og var blant pionerane innan dobbel terskeltrening, ei treningsform som brørne Ingebrigtsen også har nytta seg av.

Bakken meiner ekstrem trening har blitt ein del av tidsånda.

– Det er både i tida og generelt spennande kva folk vil sjå ut på når det gjeld å teste grensa vår. Mykje dreier seg om tilpassing. Om ein har tilpassa seg over lang tid, så er kroppen utruleg tilpassingsvennleg.

Over 700.000 høgdemeter

Larsen har ikkje noko ønske om å konkurrere mot andre enn seg sjølv. Ho har trena seg sakte, men sikkert opp til å nå så mange høgdemeter.

Med ei splitter ny pulsklokke rundt armen under pandemien begynte ho først å telje steg, deretter kom interessa for å samle flest mogleg høgdemeter.

– Først bestemte eg meg for å gå 1000 høgdemeter kvar dag i eitt år. Det blir 365.000, det klarte eg. Så var det 500.000, og nå er eg oppe i over 700.000 høgdemeter, forklarer ho.

For det er talet på høgdemeter forsert i løpet av eitt år som er Westfal Larsens store mål. Da reknar ho ikkje kalenderår, men frå same dato i fjor. Å ligge over 700.000 høgdemeter i året er målet hennar.

Nå har ho gått over 725.000 høgdemeter dei siste 365 dagane.

Det svarer til over 81 turar opp det høgaste fjellet i verda Mount Everest.

– Imponert

Ein av dei som er svært imponerte av Larsen er fjelløparen Stian Angermund, som jamleg møter henne på veg opp Ulriken.

Han har lov å konkurrere igjen etter at han motvillig aksepterte ein dopingdom på 16 månader, sjølv om han blei trudd på at han ikkje juksa.

Angermund fortel at ho har ein sterk viljestyrke.

– Det er heilt vilt. Det er vanvitig imponerande, seier Angermund om prestasjonane hennar og fortset:

– Ho er jo der omtrent kvar gong eg er på Ulriken, så treffer eg henne. Så ho er alltid med smil om munnen og kjempepositiv. Eg trur ho er glad i å snakke med folk i trappa der òg.