Verdsrekorden til Trond i friidrett står – 48 år etter

Karsten Warholm og 45,94 er ikkje den einaste norske verdsrekorden i friidrett som framleis er gjeldande.

Det er også Trond Ullebergs 21,65 meter.

Det er rett nok ein kulestøytrekord for ungdom, men han har til gjengjeld blitt ståande i 48 år.

– Eg tenker ikkje på det til dagleg, men eg går inn og sjekkar den lista kanskje ein gong i året, for å sjå om eg framleis står med rekorden, seier Ulleberg til NRK.

Vil døy med rekorden

Fredag startar kuleøvinga i Paris-OL. Det norske håpet er Marcus Thomsen, som blei nummer 8 i EM for nokre veker sidan. Trond Ulleberg kjem til å følge med frå TV-stolen, vel vitande om at han har ein rekord ingen har slått.

– Eg er ikkje redd for å miste han, men når eg først har hatt han i 50 år, da kan han jo jammen meg stå dei siste åra eg har igjen å leve, så kan eg døy som verdsrekordhaldar, seier han og ler.

5. oktober 1976 leverte han ein støyt med trekiloskula på 21,65 meter – noko som er den lengste støyten i verda av ein 14-åring.

– Friidrett er ein verdsidrett, og dei tre mest utbreidde øving blant unge er 60 meter, lengde og kulestøyt, for det er lett å organisere. Så det har jo vore nokre millionar ungdom som har kasta i verda dei siste 50 åra, og teknikken og treningsmetodane har blitt betydeleg utvikla, seier Ulleberg.

NM-bronse som 45-åring

– Det er spesielt å tenke på at eg som ungdom var så ekstrem, at det ikkje har vore ein einaste ungdom som har klart det eg gjorde, seier 62-åringen.

Kraftkaren frå Kongsberg sette 13 verdsrekordar og 96 norske rekordar i tenåra, i kule, slegge og diskos, skriv Laagendalsposten.

– Eg var enda eit barn som hadde eit ekstremt aktivitetsnivå, og så var eg tidleg utvaksen. Eg var dessutan ekstremt treningsivrig.

Ulleberg tok den første NM-medaljen sin i 1983, da han tok sølv i kulestøyt. I 2007 var han tilbake på stadion, og han tok NM-bronse – som 45-åring.

– Dei ærlegaste menneska

Nå er kula lagd på hylla, men Trond Ulleberg er ikkje ferdig med idretten. Den pensjonerte idrettsprofessoren har eit brennande engasjement for breiddeidretten – som han kallar gledeidretten.

Han jobbar derfor med å integrere psykisk utviklingshemma i idrett og kulturelle aktivitetar.

– Dette er dei ærlegaste og flottaste menneska som finst. Dei er så oppriktige og rett fram. Dei treng vår hjelp, men vi treng også dei, seier han.

Og fortset:

– For når du omgåst med så fine menneske, så gjer det noko med oss som jobbar med dei òg. Vi blir litt betre menneske.