Mirakelet i Tromsø domkyrkje: No er «folkets favoritt» biskop

– Du spurte meg om eg er redd for noko.

Det er tidleg søndag morgon. Stig Lægdene er på veg inn i Tromsø domkyrkje. Om nokre timar, er han ny biskop i Nord-Hålogaland bispedømme.

Han har sove «brukbart», han har hatt generalprøve, han veit kva som skal skje.

– Eg har vore litt redd for at eg skal gløyme å ha med meg preika mi. Så eg har skrive ut to.

«Folkets favoritt»

Stig Lægdene er biskopen som ikkje skulle bli biskop. Da nominasjonslista kom i april, sto var han ikkje blant dei fem. Da blei det nærmast ei folkekrav, fortel May Line Angell. Ho er sokneprest i Tromsø.

– Oi, wow, kva har skjedd her?

Det tenkte Angell i april. Ho og kollegaene syntest det var overraskande at Stig, som var vikarierande biskop, ikkje var nominert som biskop. Dei samla seg i ei gruppe for å mobilisere.

Å etternominere har eigne reglar og eigne føringar.

– Hadde vi stått ein halvtime i Storgata i Tromsø, ville vi fått dei hundre underskriftene på ein halvtime, seier ho med eit smil.

Angell opplevde det som eit folkekrav å få han nominert.

– Mange seier «vi er ikkje så glade i kyrkja, men vi liker Stig».

Mirakelet

– Han er veldig raus, open og villig til å vere i ein offentleg debatt.

Slik oppsummerer Maja Sojtaric den nye biskopen. Ho er politisk redaktør i regionavisa Nordlys, og kalla valet av Lægdene for eit «mirakel».

Lægdene får ei stor oppgåve i fanget. Han skal vere biskop for eit stort område geografisk.

Her er det 8 prosti, 39 kirkelege fellesråd og 62 sokn. Teologisk sett er det spenn frå dei veldig liberale, til frikyrkjer og læstadianske meinigheiter.

At Lægdene var utelaten frå nominasjonslista, var overraskande for mange. Maja Sojtaric er imponert av det som så skjedde.

– Med dette valet blei også demokratiet i kyrkja synleggjort. Grasrota klarte å mobilisere.

Andre søndag i advent er det dermed berre å opne kyrkjedøra og be inviterte gjestar, biskopar og sjølvaste kong Harald om å ta plass i Tromsø domkyrkje.

– Her kan eg høyre til med mitt liv

Stig Lægdene har vore prest sidan 80-talet. Han har vore innom Bymisjonen, vore prest i Tromsø domkyrkje, kor han mellom anna har invitert til regnbogemesse under pride-festivalen i byen.

Han veit at synspunkta hans blir sett på som liberale. For den nye biskopen er det viktigaste at kirka er open for alle som treng ho.

Dei andre biskopane legg handa si på Stig. Han blir klappa inn som ny biskop, til undring blant dei som enda trur at det ikkje er heilt lov med applaus i kirka.

I preika seier han til ei proppfull domkyrkje:

– Eg håpar at eg som biskop vil vere med på å skape rom slik at fleire
menneske kan seie at dette er mi kirke, her kan eg høyre til med mitt liv.

Gudstenesta går mot sin slutt. Utanfor kyrkja står det folk rundt alle politisperringane. Mobiltelefonane er klare til å ta bilde.

Døra går opp, og ut kjem kong Harald saman med Stig Lægdene, og preses Olav Fykse Tveit.

– Heia kongen, ropar nokon.

Men dei fleste klappar.

Dei klappar for Stig.