700.000 utanfor arbeidslivet: – Få hjelp, då er alt mogleg

På kaia i Ålesund ser ho draumen kome mot land. Ein brønnbåt frå reiarlaget Sølvtrans.

– Eg blir skikkeleg gira. Eg er heilt klar for å kome i gang, seier Rosita Ervik.

For to år sidan var ho alt anna enn gira.

Heilt tilfeldig blei det oppdaga at ho hadde eit gen som ville gjere at synsfeltet hennar sakte men sikkert kom til å bli innsnevra til det nesten var borte.

Ho gjekk i kjellaren og tenkte at ho aldri kom til å kome seg i arbeid att.

– Eg såg ingen moglegheiter. Det var tungt, seier ho.

• Fekk ikkje lærlingplass - kjøpte likegodt sin eigen båt.

Mange er utanfor

700.000 personar i arbeidsfør alder er utanfor arbeidsliv eller utdanning her i landet.

Det vil seie at ein av fem er i utanforskap. Det ønsker organisasjonen Kopano å gjere noko med.

Dei er paraplyorganisasjonen til dei leiande arbeids- og inkluderingsbedriftene i landet, og har starta pilotprosjektet Vaktskiftet i Møre og Romsdal.

Målet til prosjektleiar Henrik Dalelid Vedde er at dette skal bli eit landsomfattande prosjekt der inkluderingsbedriftene går saman med næringslivet for å jobbe aktivt med å få folk i utanforskap ut i arbeid.

– Vi må rett og slett ta et krafttak for å redusere utanforskapet, seier han.

Vedde meiner det er eit paradoks at vi har eit stabilt høgt tal på folk som er utanfor, samtidig som mange bransjar skrik etter arbeidskraft.

Han trur også det er viktig at ein ikkje ser på dei som har hamna utanfor som svake, men som ein ressurs.

– Vi må samle oss, ta et steg fram og få folk i arbeid, seier han.

• Gir ikkje opp etter 400 avslag på jobbsøknader.

Fekk hjelp

For Rosita Ervik var det arbeids- og inkluderingskonsulenten i Brisk, Elisabeth Garnes, som vart redninga i ein fortvila situasjon.

– Ho har bygd meg opp, gitt meg håp og vilje til å satse.

Ervik har tatt alle kurs som trengs for å reise til sjøs, og har no fått godkjent praksisplass om bord i ein av brønnbåtane til reiarlaget Sølvtrans.

Dermed blir jula feira til sjøs i år.

Ho har også tatt ein ny synstest, og sidan synet ikkje har endra seg på to år, vel ho å tru at genet ikkje skal skape problem for henne.

Mannskapskoordinator i selskapet, Trine Otterlei, er heilt klar på at mange av dei som har hamna utanfor arbeidslivet kan bli ein stor ressurs. Men nokre gongar kan alle kompetansekrava vere til hinder for at det er mogleg å få til.

– Dei som har eit brennande ønske om å reise på sjøen. Dei må få ein sjanse. Det er dei eg vil ha, seier ho.

Rørt

Elisabeth Garnes i Brisk har verkeleg trua på prosjektet der næringsliv, Nav og inkluderingsbedrifter samarbeider betre for å gjere vegen tilbake til arbeidslivet lettare for dei som har hamna utanfor.

Ho er svært stolt og glad over det Rosita Ervik har oppnådd, og at ho no er klar for eit liv på havet.

– Det er rørande. Eg kjenner eg blir varm, for det har vore ei reise. Å få jobbe i grensesnittet mellom utanforskap og moglegheitene i arbeidslivet, er fantastisk, seier Garnes.

Ho er omtrent like spent som Rosita Ervik på det som no ventar. Og Ervik har eitt råd til andre som hamanr i same situasjon som ho gjorde:

– Få ein støttespelar. Få hjelp. Då er alt mogleg.